30 de noviembre de 2010

Fuiste prisionero de un desengaño.









Mirada







Fuiste prisionero de un desengaño

Eras un condenado de tus pecados
tu vida era un reproche inacabado
una cuesta arriba sin un final
un dolor que no tenía vergüenza
una cruz que no iba a ningún calvario
eras un deseo que nunca se cumplió
tu vida era una condena perpetua
una caída de la cual no te diste levantado
un mal trago de un vino avinagrado
una mala palabra de alguien que no te habló
eras un atormentado sin una locura
tu vida era una ilusión de algo inacabado
una experiencia que nunca tuviste
un mal paso que nunca diste en tu vida
una esperanza que te robó alguien
eras un desengaño de muchos años
tu vida era el silencio que gritaba la verdad
una mentira que nadie te contó nunca
un dolor que se convirtió en cotidiano
una simple y perturbadora mirada
en fin eras algo que no sucedió nunca
.





Antón Iglesias





Fuches prisioneiro dun desengano

Eras un condenado dos teus pecados
a túa vida era un reproche inacabado
unha costa arriba sen un final
un dor que non tiña vergonza
unha cruz que non ía a ningún calvario
eras un desexo que nunca se cumpriu
a túa vida era unha condena perpetua
unha caída da que non te deches erguido
un mal trago dun viño avinagrado
unha mala palabra de alguén que non che falou
eras un atormentado sen unha tolemia
a túa vida era unha ilusión de algo inacabado
unha experiencia que nunca tiveches
un mal paso que nunca deches na túa vida
unha esperanza que che roubou alguén
eras un desengano de moitos anos
a túa vida era o silencio que berraba a verdade
unha mentira que ninguén che contou nunca
unha dor que se converteu en cotián
unha simple e perturbadora ollada
en fin eras algo que non aconteceu nunca.











Rosa roja


Antón Iglesias
Septiembre 2010









No hay comentarios:

Publicar un comentario